آزمایشات تجربی
اطلاعات ضمن بهره برداری
این اطلاعات در مرورهای بعدی در طراحی، با ایجاد حلقهی بازگشت اطلاعات و برای بهسازی پایایی به کار میروند. مطالعه روند تغییرات پایایی در یک سیستم در حال کار و گردآوری اطلاعات مناسب، دارای منافع متعددی از قبیل ارزیابی عملکردهای قبلی و کاربرد آن برای پیش بینی آینده است.
روشهای پیش بینی پایایی [۱۴]
برای تحلیل سیستمها، روشهای متعددی ارائه شده است که برخی از آنها عبارتند از:
روش احتمال شرطی[۵]
تحلیل کاتست مینیمم[۶]
روش تایست[۷]
استفاده از نمودار درختی[۸]
استفاده از نمودار منطقی[۹]
استفاده از ماتریس اتصالات[۱۰]
مدلسازی مارکوف
شبیهسازی مونت کارلو
محاسبه شاخص های پایایی
سیستم نگهداری و تعمیرات نیز مانند تمامی سیستمهای دیگر جهت اندازه گیری درصد موفقیت، نیازمند شاخص است که میتوان از این شاخص ها برای تعیین قابلیت یک دستگاه، یک دپارتمان یا یک خط تولید استفاده نمود. از مهمترین شاخص های پایایی، میتوان شاخص های زیر را نام برد.
تابع چگالی احتمال خرابی
احتمال اینکه متغیر تصادفی پیوستهی بروز خطا T در فاصلهی زمانی بین t1 و t2 باشد؛ به صورت زیر تعریف می شود:
که f(t)، تابع چگالی احتمال خرابی سیستم است.
تابع پایایی
پایایی به صورت زیر تعریف می شود:
تابع نرخ خرابی
نرخ خرابی، عبارتست از نرخ بروز خطا در فاصلهی زمانی بین t1 و t2 و به صورت زیر تعریف می شود:
میانگین فاصلهی زمانی بین خرابیها (MTBF[11])
کاربرد این این شاخص، پیش بینی و تشخیص زمان تقریبی وقوع خرابی بعدی و به دنبال آن، برنامه ریزی لازم برای مقابله با خرابی بعدی و انجام تعمیرات مورد نیاز است.
که در آن T، مجموع زمان در دسترس دستگاه و n، تعداد خرابیها است.
میانگین مدت زمان تعمیرات (MTTR[12])
اگر فرض شود؛ یک سیستم که در n نوبت گذشته دچار خرابی شده و زمان لازم برای تعمیر سیستم در نوبت j ، برابر بوده است؛ آنگاه، متوسط زمان لازم برای تعمیر آن برابر است با:
که در آن، مدت زمان تعمیر دوره خرابی j و n، تعداد دفعات است.
قابلیت دسترسی[۱۳]
فرم در حال بارگذاری ...
