وبلاگ

* * *
هُــوَ بِالبــابِ واقِــــفٌ                      وَ الرَّدی مِنــــهُ خـــائف
فَاهــدَأی یا عَواصِـفُ                      خَجـــلاً مِـن  جَـراءَتِــــه ( ابراهیم ط. ،
۲۰۰۵م ، ص ۳۱۳ )
از سلامتش مپرس ، زیرا که او جان برکف است .
افکار و غمهایش بالش او را به کفن تبدیل کرده اند.
در انتظار هنگامه دشواری است.
آنکه او را می بیند از سر فروافکندن و لب فروبستنش در تعجب است.
در سینه اش قلبی دارد که به شوق هدفش شعله ور است.
هر آنکه سیاهی شب را بیند که از شراره خشم او افروخته،
می پندارد که آتش، گوشه ای از رسالت خود را به او داده است ( آتش خشم او شباهت زیادی به جهنم داشت و
مانند آن سرکش بود ) .
او کنار در ایستاده و مرگ از وی در هراس است.
ای طوفان ها ! از شهامت او شرم کنید و آرام گیرید.
* * *
ساکت است و هر گاه لب به سخن بگشاید خون و آتش می بارد.
به کسی که سکوتش را بر او عیب می گیرد، بگو : صبر و دور اندیشی لال و گنگ خلق شده است.
انسان شکیبا همیشه دستش بر دهانش پیشی می گیرد.
او را سرزنش نکنید ، زیرا او می بیند که راه روشن حق تیره و تار گشته.
و سرزمین محبوبش ویران شده…
و دشمنانی را دیده که با بیداد و طغیانشان زمین و آسمان را به آشوب کشیده اند.
مدتی گذشت ، نا امیدی داشت او را از پای در می آورد،
* * *
او کنار در ایستاده و مرگ از وی در هراس است.
پس ای طوفان ها! از شهامت او شرم کنید و آرام گیرید.
درسال ۱۹۳۵م قریحـه شاعری ابراهیم بـه شعرسیاسی با سرودن ابیات ومقطوعات وطنی کـه
هرهفتـه آنها را درروزنامـه های ( الدفاع ) و ( صوت الأحرار) چاپ مـی کرد ، انفجار یافت.
( المثلم ، ۱۹۶۴م ، ص۶۴)
از جمله این اشعار تلخ و گزنده می توان به قصیده « أنتم » اشاره کرد :
أنتم المخلصون للوطنیِّه أنتم الحاملون عبء القضیّه !!
أنتم العاملون مِن غیر قول !! بارَکَ اللهُ فی الزنود القویّه !!
و بیانٌ منکم یُعادِل جیشاً بمعدّات زحفِه الحربیّه …
و خلاصُ البلادِ صار علی الباب ، و جاءت أعیادُهُ الوردیّه
ما جَحَدنا أفضالَکم ، غیر أنّآ لم تزل فی نفوسِنا أمنیّه :
فی یدینا بقیّه مِن بلادٍ فاستریحوا کیلا تطیرُ البقیّه ( ابـراهیم ط. ،
۲۰۰۵م ، ص۳۳۹)
 
شما پاک نهادان وفادار به میهن و شما مسؤلیت پذیران !!
شما عمل کنندگان بدون سخن !! آفرین باد بر این دستان قوی !!
یک سخن شما معادل لشکری است با تمام ابزار و آلات جنگی …
و رهایی و آزادی کشور ، جلوی در ایستاده ؛ و جشنهای رنگین و گلگونش آمده اند .
ما به بزرگواریتان اعتراف و اذعان داریم اما از شما تمنایی هم داریم.
هنوز اندکی زمین در دست باقیست، پس شمایان استراحت کنید تا مابقی زمین از دست نرود.
شاعر در قصیده دیگرش که مقایسه ای است بین رؤسا و سران کشورش و « گانـدی » از
رهبران هندو ، چنین می گوید :
حبّذا لو یصوم منّا زعیمٌ مثلُ ( غَندی ) عسی یُفیدُ صیامُه
لا یَصُم عن طعامِ … فی فلسطین یموت الزعیمُُ لو لا طعامُه
لِیَصُم عَن مَبیعِه الأرضَ یحفظ بقعه تستریحُ فیها عظامُه
بارَک اللهُ فی حریصٍ علی الأرضِ غیورٍ ینهی إلیها اهتمامُه
هم حماهُ البلادِ مِن کُلِّ سوءِ وَ همُ مَعقِلُ الحمی و دِعامُه
نهجو ا منهجَ القویِّ و صَفّوا لِجهادٍ منصورهٌ أعلامُه …
( همان ، ص ۲۹۵ )