وبلاگ

. همان: ۱/۴۱۴٫ ↑
. القرآن الکریم:الحج/۴۰٫ ↑
. طباطبایى، محمد حسین؛المیزان فى تفسیر القرآن،‏۱۴/۳۵۸٫ ↑
. مرحوم شیخ طوسی نیز این مطلب را تأئید می کند. در ضمن این حکم در مورد سرزمین هائی که اهالی آن اسلام بیاورند نیز صادق است. الحلی، ابومنصور بن الحسن بن یوسف بن المطهر الاسدی؛ تذکرهالفقهاء،۱/۴۴۶؛ جصاص، احمد بن على‏؛ احکام القرآن( جصاص)،۵/۸۳٫ ↑
. الحلی، ابومنصور بن الحسن بن یوسف بن المطهر الاسدی؛ تذکرهالفقهاء ، ۱/۴۴۶٫ جصاص، احمد بن على‏؛ احکام القرآن( جصاص)،۵/۸۳٫ ↑
. همان. ↑
. خزائلی، محمد؛احکام قرآن،۴۹-۵۰٫ ↑
.. الحلی، ابومنصور بن الحسن بن یوسف بن المطهر الاسدی؛ تذکرهالفقهاء، ۲/۶۴۸ و ۶۵۰٫ ↑
«و(نیز)همسرش، در حالى که هیزم‏کش(دوزخ)است. . . »القرآن الکریم:المسد/۴٫ ↑
. «همسر فرعون(چون دید آن ها قصد کشتن کودک را دارند)گفت:. . . »القرآن الکریم:القصص/۹٫ ↑
. جزیرى، عبد الرحمن- غروى، محمد- یاسر مازح‏؛ کتاب الفقه على المذاهب الأربعه و مذهب أهل البیت:‏، ۴/۲۰۰٫ ↑
. اصفهانى، ابو الحسن‏؛وسیلهالنجاه(مع حواشی الگلپایگانی)، ۳/۱۹۲؛ الموسوی الخمینی،روح الله؛ تحریرالوسیله،۲/۲۸۵؛ الحلی، ابومنصور بن الحسن بن یوسف بن المطهر الاسدی؛ تذکرهالفقهاء، ۲/۶۴۸٫ ↑
. النجفی،محمد حسن؛جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام،۲۹/۲۶۶؛ الحکیم،محسن؛نهج الفقاهه،۱۱۵٫ ↑
. النجفی،محمد حسن؛جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام،۳۹/۳۲۱٫ ↑
. کتاب مقدس:سفر پیدایش،۲۴/۲-۵٫ ↑
. کتاب مقدس:سفر تثنیه،۷/۱-۵٫ ↑
. همان: ۱پادشاهان،۱۱/۱-۳٫ ↑
. همان: نحمیا،۱۳/۲۳-۲۷٫ ↑
. «مردان و زنان بى‏همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى‏نیاز مى‏سازد خداوند گشایش‏دهنده و آگاه است!» القرآن الکریم: النور/۳۲٫ ↑
. «امروز چیزهاى پاکیزه براى شما حلال شده و (همچنین) طعام اهل کتاب، براى شما حلال است و طعام شما براى آنها حلال و (نیز) آنان پاکدامن از مسلمانان، و آنان پاکدامن از اهل کتاب، حلالند هنگامى که مهر آنها را بپردازید و پاکدامن باشید نه زناکار، و نه دوست پنهانى و نامشروع گیرید. و کسى که انکار کند آنچه را باید به آن ایمان بیاورد، اعمال او تباه مى‏گردد و در سراى دیگر، از زیانکاران خواهد بود.» همان:المائده/۵٫٫ ↑
. «و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطى نداده است.» همان:النساء/۱۴۱٫ ↑
. خزائلی، محمد؛احکام قرآن،۷۲٫ ↑
. «وَ لَن یجَْعَلَ اللَّهُ لِلْکَافِرِینَ عَلىَ المُْؤْمِنِینَ سَبِیلا»«و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطى نداده است. »القرآن الکریم: النساء/۱۴۱٫ ↑
. «یَأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِذَا جَاءَکُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِیمَانهِِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْجِعُوهُنَّ إِلىَ الْکُفَّارِ لَا هُنَّ حِلٌّ لهَُّمْ وَ لَا هُمْ یحَِلُّونَ لهَُنَّ وَ ءَاتُوهُم مَّا أَنفَقُواْ وَ لَا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ أَن تَنکِحُوهُنَّ إِذَا ءَاتَیْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَ لَا تُمْسِکُواْ بِعِصَمِ الْکَوَافِرِ وَ سَْلُواْ مَا أَنفَقْتُمْ وَ لْیَسَْلُواْ مَا أَنفَقُواْ ذَالِکُمْ حُکْمُ اللَّهِ یحَْکُمُ بَیْنَکُمْ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیم‏»«اى کسانى که ایمان آورده‏اید! هنگامى که زنان باایمان بعنوان هجرت نزد شما آیند، آن ها را آزمایش کنید- خداوند به ایمانشان آگاهتر است- هر گاه آنان را مؤمن یافتید، آن ها را بسوى کفّار بازنگردانید نه آن ها براى کفّار حلالند و نه کفّار براى آن ها حلال و آنچه را همسران آن ها(براى ازدواج با این زنان)پرداخته‏اند به آنان بپردازید و گناهى بر شما نیست که با آن ها ازدواج کنید هر گاه مَهرشان را به آنان بدهید و هرگز زنان کافر را در همسرى خود نگه ندارید(و اگر کسى از زنان شما کافر شد و به بلاد کفر فرار کرد،)حق دارید مَهرى را که پرداخته‏اید مطالبه کنید همان:‏گونه که آن ها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‏اند)از شما مطالبه کنند این حکم خداوند است که در میان شما حکم مى‏کند، و خداوند دانا و حکیم است!» همان: الممتحنه/۱۰٫ ↑
. القرآن الکریم: الممتحنه/۱۰٫ ↑
. الشهید الثانی(العاملی)،زین الدین بن علی مسالک الأفهام الی تنقیح شرائع الاسلام،کتاب نکاح/۴۹۰؛ حرّ عاملى، محمد بن حسن بن على‏، تفصیل وسائل الشیعه إلى تحصیل مسائل الشریعه، ۱۴/۴۱۷٫ ↑
. «الْیَوْمَ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ وَ طَعَامُ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ حِلٌّ لَّکمُ‏ْ وَ طَعَامُکُمْ حِلٌّ لهَُّمْ وَ المُْحْصَنَاتُ مِنَ المُْؤْمِنَاتِ وَ المُْحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ مِن قَبْلِکُمْ إِذَا ءَاتَیْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ محُْصِنِینَ غَیرَْ مُسَافِحِینَ وَ لَا مُتَّخِذِى أَخْدَانٍ وَ مَن یَکْفُرْ بِالْایمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَ هُوَ فىِ الاَْخِرَهمِنَ الخَْاسِرِین‏»«از تو سؤال مى‏کنند چه چیزهایى براى آن ها حلال شده است؟ بگو: «آنچه پاکیزه است، براى شما حلال گردیده(و نیز صید)حیوانات شکارى و سگهاى آموخته(و تربیت یافته)که از آنچه خداوند به شما تعلیم داده به آن ها یاد داده‏اید،(بر شما حلال است)پس، از آنچه این حیوانات براى شما(صید مى‏کنند و)نگاه مى‏دارند، بخورید و نام خدا را(به هنگام فرستادن حیوان براى شکار،)بر آن ببرید و از(معصیت)خدا بپرهیزید که خداوند سریع الحساب است!»القرآن الکریم:المائده/۵٫ ↑
. حرّ عاملى، محمد بن حسن بن على‏، تفصیل وسائل الشیعهإلى تحصیل مسائل الشریعه، ۱۴/۴۱۲٫ ↑
. همان: ۱۴/۴۱۴٫ ↑
. همان: ۱۴/۴۱۵٫ ↑
. همان:۱۴/۴۱۶٫ ↑
. همان:۱۴/۴۱۸٫ ↑
- همان:۱۴/۴۱۵٫ ↑
. البلاغی، محمد جواد؛ الهدى إلى دین المصطفى،۲/۳۴۵٫ ↑
. کتاب مقدس:سفر تثنیه،۲۲/۲۹٫ ↑
. همان ،۲۴/۱-۴٫ ↑
. النجفی،محمد حسن؛جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام،۲۱/۳۰۵-۳۰۶٫ ↑
. کتاب مقدس:سفر تثنیه،۱۷/۱-۱۷٫ ↑
. همان:سفراعداد،۲۷/۸-۱۲٫ ↑
. خزائلی، محمد؛احکام قرآن،۱۸۱٫ ↑
. النجفی،محمد حسن؛جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام،۳۹/۳۲۰٫ ↑
. القمی(شیخ الصدوق)،ابوجعفرمحمدبن علی بن الحسین بن بابویه؛ من لا یحضره الفقیه،۴/۳۴۳٫ ↑
. الطوسی،ابوجعفر محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، ۹/۳۶۴٫ ↑
. الطوسی،ابوجعفر محمد بن الحسن، تهذیب الأحکام، ۹/۳۶۴-۳۶۶٫ ↑
. همان: ۹/۳۶۷٫ ↑
. القرآن الکریم:البقره/۱۱۳٫ ↑
. همان::آل عمران/۶۴٫ ↑