سوال ۱۱
۰٫۵۴
سوال ۱۲
۰٫۶۳
سوال ۱۳
۰٫۷۸
سوال ۱۴
۰٫۶۱
بیشترین مقدار بار‌عاملی برای متغیر تدارکات مربوط به سوال ۱۳ با میزان ۰٫۷۸ و کمترین میزان بار عاملی مربوط به سوال ۱۰ با میزان ۰٫۴۲ می‌باشد.
حال سوال اصلی اینجاست که تا چه مرحله‌ای باید اصلاح را ادامه داد؟ همان‌طور که در روش شناسی مدل معادلات ساختاری مطرح است محقق باید با بهره گرفتن از معنی داری مقدار تفاوت آماره کای اسکویر نسبت به اصلاح مدل و پیشبرد مراحل اقدام نماید. در این راستا از آزمون D2 که از روی مقدار کاهش کای اسکویر و تفاوت معنی داری آن قضاوت می‌کند استفاده شده است. بر اساس جدول ۴-۲۴ مشاهده می‌شود که مدل اولیه پس از یک مرحله اصلاح و در قالب مدل دوم به زیر بنای مناسب عاملی جهت استفاده در مدل ساختاری رسیده است؛ لذا انجام عملیات اصلاح که با آزاد نمودن مقدار کوواریانس های بین نشانگرها جهت دست‌یابی به بهترین ماتریس کوواریانس انجام شده است در مدل دوم متوقف شده است.
مدل ۴-۳-۲: مدل اندازه گیری اشباع شده متغیر انتقال
مقادیر ریشه دوم برآورد واریانس خطای تقریب RMSEA، نیز در گام دوم به مقدار قابل قبول رسیده است؛ لذا می‌توان پارامتر های برآورد شده در مدل دوم را به لحاظ آماری قابل اتکا دانست و از آن جهت تطابق پذیری نشانگرها با سازه‌های مورد مطالعه استفاده نمود.
نشانگر های در کنار یکدیگر سازه‌های مربوط به خود را با توجه به ساختار مورد نظر محقق به درستی تائید نمودند زیرا که مدل حاضر با بهره گرفتن از روش تحلیل عاملی تأییدی به درستی اجرا شده است و تداخل قابل توجهی مشاهده نمی‌شود. با توجه به اینکه مقدار ریشه دوم برآورد واریانس خطای تقریب RMSEA برای مدل اصلاح شده کمتر از ۰۸/۰ گزارش شده بنابراین بر اساس یافته‌های این مدل می‌توان در مورد مناسب بودن سوالات انتخابی محقق تصمیم گیری نمود. نتایج نشان می‌دهد پارامتر های برآورد شده در مدل به لحاظ آماری قابل اتکا بوده و از آن جهت تطابق پذیری نشانگرها با سازه‌های مورد مطالعه استفاده نمود.
جدول۴-۲۳ مقادیر بارهای عاملی برای مدل اصلاح شده متغیر انتقال
سوالات برازش‌کننده مدل
بارهای عاملی در مدل
۱
انتقال
سوال ۱۰
۰٫۴۵
سوال ۱۱
۰٫۶۱
سوال ۱۲
۰٫۶۱
سوال ۱۳
۰٫۷۴
فرم در حال بارگذاری ...
