وبلاگ

۱۰۰%

 

 

 

درصد ستونی

 

۱۰۰%

 

۱۰۰%

 

۱۰۰%

 

۱۰۰%

 

 

 

 

 

 

V

 

Sig

 

df

 

X2

 

 

 

۰.۴۱

 

۰.۰۰۰

 

۶

 

۵۲.۳۳۴

 

 

 

قضاوت آماری:
از آنجا که خی دو برابر ۵۲.۳۳۴ و درجه آزادی برابر با ۶ می­باشد با توجه به این­که سطح معناداری محاسبه شده کمتر از ۰.۰۱ است (sig=0.000) لذا با ۹۹% اطمینان و۱% خطا بین دو متغیر محتوای تبلیغات و ارزش­های فرهنگی بیگانه رابطه­ معناداری وجود دارد. همچنین شدت این رابطه با توجه به وی کرامر۰.۴۱ است که شدت متوسطی است. بنابر این فرضیه اول تائید می شود.
تجزیه و تحلیل:
از مجموع ۶۲ آگهی با موضوع مواد خوراکی، پوشاک و لوازم آرایشی، بیشترین میزان یعنی ۵۸.۱% دارای ارزش مصرف­گرایی بوده ­اند. این مسأله نشان می­دهد که تبلیغات­گرانِ این­گونه کالاها برای کسب سود در پی ترغیب مخاطب برای خرید و مصرف هرچه بیشتر این کالاها هستند. صاحبان تبلیغات از این خصوصیت که این کالاها جزو کالاهای کم­دوام هستند، استفاده نموده و بر آن تأکید کرده ­اند و در تبلیغات خود مخاطب را بیشتر از سایر تبلیغات به مصرف­گرایی سوق داده و درواقع ضد ارزش صرفه­جویی عمل کرده ­اند.

پس از مواد خوراکی و پوشاک، بیشترین میزانِ تبلیغ بانک، بیمه و پروژه­ های ساختمانی با ۵۰% دارای ارزش گرایش به مادیات و مصرف­گرایی بوده است که مؤید این معناست که این­گونه مؤسسات با تبلیغات خود مردم را بیش از سایر تبلیغات به مادی­گرایی، شانس و اقبال­گرایی و پول­پرستی تشویق می­ کنند .
همچنین از مجموع ۴۷ تبلیغ با موضوع لوازم خانگی و الکترونی بیشترین ارزش تبلیغ­شده با ۷۸.۸%، ارزش تجمل­گرایی و مدپرستی است که ارزش غالب در تبلیغات لوازم الکترونی و خانگی محسوب می­ شود. این نوع تبلیغات که شامل تبلیغ مبل­های سلطنتی، ماکروفر، یخچال سایدبای­ساید، گوشی موبایل، تبلت و… می­ شود بیشترین تجمل­گرایی و مدپرستی را در جامعه ترویج می­ دهند. این نوع کالاها از کالاهای بادوام غیرضروری محسوب شده که بود و نبود آن­ها تأثیر چندانی بر زندگی افراد جامعه ندارند و بیشترین مدپرستی را ترویج می­ کنند.
در تبلیغات مکان­های تفریحی ارزش غالب با ۴۵%، ارزش مصرف­گرایی و گرایش به مادیات بوده است، پس نشان می­دهد که در تبلیغ مکان­های تفریحی اعم از رستوران­، غذاخوری­، شهربازی و… بر مصرف­ بیشتر تأکید شده است، ارزش لذت­گرایی نیز با ۳۰% بر ارزش تجمل­گرایی در این نوع تبلیغات پیشی گرفته است. است. این­گونه تبلیغات به­ میزان ۲۵% ارزش تجمل­گرایی را ترویج و مردم را به رستوران­های بسیار لوکس، هتل­های مجلل و… دعوت کرده ­اند.
همچنین بیشترین ارزش لذت­گرایی و رفاه طلبی نیز به میزان ۵۶.۳% در تبلیغ کالاهای خوراکی، پوشاک و لوازم آرایشی دیده شده است. این مطلب نشان می­دهد که صاحبان این نوع تبلیغات ارزش لذت­بخش بودن را بر خاصیت­داشتن ماده­ غذایی، دوام و قوام داشتن پوشاک و به­طورکل کیفیت کالا مرجح دانسته و با تأکید بر آن سعی بر ترغیب مخاطب به خرید آن کالا دارند.
لازم به ذکر است که چون تعداد خانه­های دارای فراوانی مورد انتظار کمتر از ۵ در جدول، بیش از ۲۵% بود برخی از مقوله­ها به شرح زیر ادغام گردید:
متغیر موادخوراکی و لوازم آرایشی با متغیر پوشاک (از جهت کم­دوام بودن هردو) ادغام گردید. همچنین متغیرهای لوازم خانگی و لوازم الکترونی (از جهت بادوام بودنشان) در هم ادغام شد. متغیرهای ادغام شده دیگر متغیر بانک و بیمه و پروژه­ های ساختمانی هستند که از لحاظ تشویق به سرمایه ­گذاری شبیه به یکدیگر بوده و در هم ادغام گردید.
فرضیه۲: به نظر می­رسد بین نوع کالای تبلیغ­شده با ارزش­های فرهنگی بیگانه در تبلیغات رابطه­ معناداری وجود دارد.
جدول شماره ۴-۲-۲- جدول بررسی معناداری رابطه بین نوع کالای تبلیغ­شده و ارزش­های فرهنگی بیگانه

 

 

نوع کالای تبلیغ­شده

 

ارزش­های فرهنگی بیگانه

 

 

 

مصرف­گرایی و گرایش به مادیات

 

تجمل­گرایی و مدپرستی

 

لذت­گرایی
و رفاه طلبی

 

جمع