وبلاگ

• ۲۰٫ ۶٫ توضیحات نحوی

 

ترکُ: مبتدا و مرفوع با اعراب ظاهری. أهونُ: خبر مفرد، مرفوع با اعراب ظاهری.

 

• ۲۰٫ ۶٫ توضیحات بلاغی

 

معانی: از یک جملهٔ ابتدائیه اسمیه تشکیل شده است. هدف، بیان ارشاد مخاطب است.
بدیع: میان الفاظ «ترک و طلب» صنعت «طباق» به کار رفته است.

 

• ۲۰٫ ۶٫ ترجمه حکمت

 

امام (×) فرمود: ترک گناه آسانتر از در خواست توبه است.

 

• ۲۰٫ ۶٫ شرح

 

انجام ندادن امرى زحمتى ندارد، اما درخواست توبه از خدا نیاز به استعداد زیادى دارد تا بنده شایستگى براى پذیرش توبه و افاضهٔ بخشش الهى را داشته باشد. رها کردن گناه در اینجا به معنای باز ایستادن از انجام آن و این کار برای کسی که آثار گناه را میشناسد بسی آسانتر است از اینکه در گناه بیفتد و سپس در جستجوی توبه بر آید چه بسا انگیزهٔ توبه پیدا کند اما شاید تمام شرایط توبه برای او فراهم نشود^[۱۶۵].پس امام (×) با چنین بیانی انسان را از انجام گناه بر حذر میدارد.

 

• ۶٫ حکمت شماره ۱۷۱: ره آورد شوم حرام خورى (اخلاقى، اجتماعى)

 

• ۲۱٫ ۶٫ متن حکمت

 

«کَمْ مِنْ أَکْلَهٍ مَنَعَتْ أَکَلَاتٍ.»

 

• ۲۱٫ ۶٫ لغت

 

أکْله: یک وعدهٔ خوراک، ج: أکلات.^[۱۶۶]

 

• ۲۱٫ ۶٫ توضیحات صرفی

 

أکْله: اسم، مفرد، مونث، جامد، نکره، معرب.

 

• ۲۱٫ ۶٫ توضیحات نحوی

 

کَمْ: مبتدا، مرفوع محلاً. مِن أکْلهٍ: تمییز کم خبری، مجرور با اعراب ظاهری. أکلاتٍ: مفعول، منصوب با اعراب فرعی.

 

• ۲۱٫ ۶٫ توضیحات بلاغی

 

معانی: از دو جملهٔ خبری تشکیل شده است و غرض، ارشاد و تحذیر مخاطب است. ایجاز حذف (أکلهٍ مضرهٍ) به کار رفته است.
بیان: استعارهٔ مکنیه به کاررفته است.^[۱۶۷] «أکلات» مجاز از ادامهٔ عمر (مجاز به علاقهٔ لازمیّت) است.
بدیع: صنعت مشاکله به کار رفته است، یعنی اینکه «أکلات» به جای زیستن و ادامه عمر آمده است.

 

• ۲۱٫ ۶٫ ترجمه حکمت

 

امام (×) فرمود: «بسا لقمهاى گلوگیر که انسان را از لقمههاى فراوانى محروم میکند.»

 

• ۲۱٫ ۶٫ شرح

 

در این استعاره لقمه به انسانی تشبیه شده است که توانایی منع کردن دارد. این سخن امام (×) به ما مىآموزد که در هر کارى باید به عاقبت آن هم اندیشید و صلاح خود را تشخیص داد. این استعاره به این منظور به کار رفته است که گاهی انسان کاری میکند که از باقی خیرات بی بهره میشود. همانگونه که لقمهای میتواند انسان را بیمار کند و ناچار باید از غذا پرهیز نماید، همنشینی با برخی افراد نیز باعث محرومیت از برخی خیر و برکات میشود، پس اگر انسان دید در کارى با یکبار استفاده کردن و یا یکبار مصاحبت با شخص ناشایستی چندین استفاده بعدى را از دست میدهد باید از انجام آن کارخود دارى کند .این حکمت در نکوهش حرص به خوردن طعام و سرعت بلعیدن و دقت نکردن به طعامی که خورده میشود ضرب المثل زده میشود.^[۱۶۸]

 

• ۶٫ حکمت شماره۱۷۲: نادانى ها و دشمنى ها (اخلاقى، علمى)