وبلاگ

 

تکنیک­های کاهش خطر بالقوه( طولانی مدت)

مزارع کوچک­تر

افزایش زمان عملیاتی و هزینه­ها و نیز از دست دادن کلی از منطقه کشت

 

تغییر زمین­های زراعی برای استفاده از جایگزین( برای مثال مراتع دائم و زمین­های جنگلی)

از دست دادن منطقه کشت، تولید و درآمد مزرعه

 

مارال دار کردن( افزایش محتوای رس از ۸ تا ۱۰ درصد)

نیازمند مواد مناسب در نزدیکی

 

بادشکن­ها

هزینه­ های بالای سرمایه ­گذاری و نیز از دست دادن کلی از منطقه کشت

 

 

۲-۵-۵-۲-مدیریت خاک
تکنیک­های مدیریت خاک بر روش­های آماده ­سازی خاک برای بهبود و افزایش رشد گیاهان و اصلاح ساختار خاک به منظور افزایش مقاومت در برابر فرسایش تأکید دارند. به کارگیری مواد آلی در مدیریت خاک می ­تواند فرسایش پذیری خاک را کاهش دهد و همچنین موجب باروری آن گردد، اما اغلب، روش­های مدیریت خاک مرتبط با کنترل فرسایش، بر روی اشکال مختلف کشت و زرع تمرکز دارند. شخم بخش مهمی از کشاورزی است که با فراهم آوردن بستر مناسب برای بذر و برای رشد گیاهان به کنترل علف­های هرز کمک می­ کند. شخم مفرط به خصوص در خاک­هایی با بافت سبک، کلوخ­های خاک را می­شکند، زبری سطح را کاهش می­دهد و خاک را در معرض اقدام باد قرار می­دهد به ویژه زمانی که واژگونی خاک چسبندگی حاصل از کلش­ها رو به داخل خاک منتقل می­نماید و در نتیجه پوشش مالچ را کاهش می­دهد( حسنخانی، ۱۳۹۰).
جدول۵: شیوه ­های کشت و زرع به کار گرفته شده برای حفاظت خاک

 

روش

تشریح

 

متعارف

عمل استاندارد شخم با گاوآهن یا تیغه نهرکن با یک یا چند دیسک چنگکی و دندانه­ای، کشت سطحی

 

شخم نواری یا منطقه­ای

تهیه بستر بذر توسط آماده ­سازی خاک در امتداد نوارهای باریک و کشت و زرع دانه به صورت ردیفی، رها سازی بخش­هایی از خاک به صورت شخم نخورده

 

کشت و زرع مالچی

عملی که در طی آن درصد زیادی از باقی مانده محصول( برگ، ساقه، تاج، ریشه) بر سطح خاک یا در نزدیکی سطح به عنوان مالچ محافظ نگه داشته می­شوند

 

حداقل شخم

تهیه بستر بذر با حداقل اختلال در خاک؛ استفاده از مواد شیمیایی برای کشتن پوشش گیاهی موجود؛ شخم فقط در پهنه باریک بذر که بذر را دریافت می­ کند؛ کنترل علف­های هرز توسط علف کش­ها

 

 

۳-۵-۵-۲-روش های مکانیکی
روش­های مکانیکی کنترل فرسایش باد به دستکاری سطوح توپوگرافی به منظور کنترل جریان­های باد می شوند. چنین تکنیک­هایی شامل ایجاد موانع بر سر راه جریان باد می­باشند که عبارتند از: حصارها و بادشکن ها( معروف به کمربندهای حفاظتی زمانی که از گیاهان زنده تشکیل شوند) و دستکاری توپوگرافی سطح، مانند شخم زدن توسط گاوآهن. موانع بر سر جریان باد از طریق کاهش سطح تنش برشی در باد پناه خود و با اقدام به عنوان دام یا تله برای ذرات در حال حرکت به کنترل فرسایش کمک می­ کنند، اگر چه خود موانع نیز با ایجاد تلاطم در باد پناه خود می­توانند قابلیت حفاظت مؤثر خود را کاهش دهند ( یار احمدی،۱۳۹۰). میزان کار آمدی موانع در کاهش سرعت باد و شدت تلاطم، توسط طیف وسیعی از علائم تعیین می­گردد از جمله: تخلخل یا منافذ مانع( وابسته به فواصل گیاه، پهنای برگ و ساقه)، توزیع تخلخل، شکل، ارتفاع، جهت، عرض و فواصل آن­ها. مؤثرترین موانع نیمه نفوذ هستند زیرا، اگرچه کاهش سرعت آن کمتر از حصارهای نفوذ ناپذیر است، اما آنقدر مقدار گردبادها و تلاطم­ها در باد پناه آن نیز کاهش یابد. بر این اساس باد­شکن ها و کمربندهای حفاظتی باید طوری طراحی شوند که هماهنگی و تعامل سازنده بین ارتفاع، تراکم، تخلخل، شکل و پهنای سد گیاهی به حداکثر برسد. استفاده از پوشش­هایی مثل بقایای گیاهی، شن، گراول، کودهای گیاهی و حیوانی برای تثبیت شن­های روان، ایجاد بادشکن در مناطق برداشت(کردوانی، ۱۳۸۶).
۴-۵-۵-۲-اقدامات مهندسی: استفاده از حصارهای سیمی در بخش هایی با جمعیت بالا جهت محافظت از چراگاه­ها و زمین­ها از چرای بیش از حد، کنترل چاه­ها در مناطق ممنوعه و نظارت بر بهره ­برداری از چاه ها(ظریفی و آسودار، ۱۳۹۰).