وبلاگ

۰۰۴/۰

 

انگشتان پا

 

COP

 

 

 

۶۵۴/۰

 

۱۴

 

۱۶۵/۰

 

۰۱۰/۰

 

سینه ی پا

 

 

 

۳۴۱/۰

 

۱۴

 

۲۲۲/۰-

 

۰۰۱/۰

 

میانه پا

 

 

 

۱۹۸/۰

 

۱۴

 

۲۲۳/۰-

 

۹۴۳/۱

 

پاشنه

 

 

 

جدول ۴-۱۸٫ نتایج آزمون tتست مستقل جهت مقایسه مسافت جابجایی COP دو گروه جوان و نوجوان فوتبالیست
فرض برابری واریانس برای تمامی متغیرها غیراز متغیر میانه پا تایید می‌شود. در این متغیر پراکندگی داده‌ها در گروه نوجوان بیشتر از جوانان است. اما برای فرض مقایسه میانگین‌ها، دوباره با یک sig مشکوک برای متغیر پاشنه پا مواجه هستیم و می‌توان در سطح اطمینان نه چندان بالای ۸۰ درصد ادعا کرد که اختلافی معنادار در این متغیر بین جوانان و نوجوانان وجود دارد(جدول۴-۱۸).

فصل پنجم
بحث و نتیجه گیری
۵-۱- مقدمه
در فصل چهارم نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل آماری داده ها ارائه گردید. در فصل پیش رو ابتدا خلاصه تحقیق بیان شده سپس به بحث و تفسیر پیرامون نتایج به دست آمده از مطالعه، مقایسه نتایج با تحقیقات انجام شده در این حیطه و نتیجه گیری نهایی پرداخته شده است. در نهایت نویسنده در ارتباط با موضوعات قابل بررسی در تحقیقات آینده ارائه گردیده است.
۵-۲- خلاصه تحقیق
فوتبال یک ورزش تیمی و محبوب‌ترین ورزش در بیشتر کشورهای جهان است که توسط دو تیم یازده نفره متشکل از بازیکنان فوتبال با یک توپ فوتبال بر روی چمن طبیعی یا مصنوعی با هدف گل‌زدن انجام می‌گیرد. یازده بازیکن هر تیم شامل چند مهاجم، هافبک، مدافع و یک دروازه‌بان می‌شوند که توسط سرمربی در زمین چیده می‌شوند و مانند یک سیستم عمل می‌کنند که سیستم فوتبال نامیده می‌شود. در این ورزش مهیج پا یک سطح نسبتا کوچک حمایتی است که تعادل بدن را حفظ می کند و یک تغییر بیومکانیکی کوچک در آن ممکن است کنترل پاسچر را تحت تاثیر قرار داده و توزیع فشار کف پا را تغییر دهد. از این رو هدف تحقیق بررسی تغییرات پویای الگوی پخش فشار کف پا، شاخص قوس و Cop در پای مسلط فوتبالیست های نوجوان و جوان آماتور استان البرز در حین راه رفتن بود. آزمودنی ها شامل ۸ نفر نوجوان با میانگین وزن ۷۳/۶±۹۲/۴۹ کیلوگرم، میانگین قد ۷۲/۴±۸۹/۱۷۵ سانتی متر، و میانگین سن ۷۲/۰±۸/۱۳ سال، و ۷ نفر جوان با میانگین وزن ۰۳/۶±۶۰/۵۵ کیلوگرم، میانگین قد ۳۸/۴±۶۴/۱۷۷ سانتی متر، و میانگین سن ۸۷/۰۹/۱۴ سال ، فاقد آسیب دیدگی، بودند در ابتدا با بهره گرفتن از تست کف پای خیس در بین همسالان خود مورد ارزیابی قرار گرفتند و پس از مشاهده نرمال بودن کف پای آنها با بهره گرفتن از دستگاه emed تست اصلی برای اندازه گیری شاخص های مورد نظر انجام پذیرفت. از آزمون t مستقل جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل ها تفاوت معنی داری را در بین دو گروه نوجوان و جوان نشان نداد(۰۵/۰p).
۵-۳-بحث و بررسی
در انجام حرکات ورزشی بخصوص حرکاتی که سرعت بالا همراه با جابجایی دارند شاخص قوس، میزان توزیع فشار کف پایی و عوامل دیگری برای انجام هرچه بهتر ضروری می باشد. همچنین تحقیقات کمی وجود دارد که فاکتورهایی را بر روی کف پای ورزشکاران سنجیده باشند، هدفت حقیق حاضر تعیین این بود که آیا تفاوتی در الگوی پخش فشار کف پا، شاخص قوس و cop در پای مسلط فوتبالیست های نوجوان و جوان آماتور استان البرز وجود دارد.
در تحقیقات کات و همکاران(۲۰۰۹) گزارش شد که نوسانات پاسچر و COP در وضعیت ایستا توسط نوع پا تحت تاثیر قرار نگرفت. بنابراین هر تغییری در فشارهای سطح تماس که ممکن است بین سه نوع پا وجود داشته باشد برای تغییر توزیع وزن یا نوسان روی سطح اتکا حین ساکن ایستادن کافی نیست. اگرچه ممکن است که نتیجه گرفته شود که سوپینیشن یا پرونیشن بیش از حد پا اثر ناسازگاری بر کنترل پاسچر ندارد، این نیز ممکن است که ساکن ایستادن نیاز مبرمی بر سیستم کنترل پاسچر برای کشف نقوص ناشی از تغییر بازخورد یا ناهنجاری های ساختاری اعمال نمی کند. آنها گزارش کردند که نوسان پاسچر بین گروه ها متفاوت نبود اما پرونیتور ها نسبت به سوپینیتورها انحراف نوسان بیشتری اطراف سطح اتکا، یعنی افزایش شاخص ثبات داشتند. همچنین نتیجه گرفتند که تفاوت در ثبات مکانیکی پا می تواند دلیل این یافته ها باشد. در تحقیقی که توسط هرتل و همکان(۲۰۰۷) صورت گرفت، رابطه بین نوع پا و کنترل پاسچر ایستا بررسی شد. در این تحقیق شرکت کنندگانی با پای گود به طور معنی داری اندازه های مسافت انحراف مرکز فشار بیشتری را نسبت به شرکت کنندگانی با پای نرمال نشان داد. در حالی که تفاوت معنی داری در اندازه های سرعت انحراف COPبین انواع مختلف پا دیده نشد. هرتل و دیگران گمان کردند که دلیل اختلال کنترل پاسچر در شرکت کنندگانی با پای گود مربوط به کوچکتر بودن میزان تماس سطح کف پا با زمین بود. فقدان مانع آناتومیکی حین تماس اجازه می دهد سطح اتکا در پای گود به سمت داخل و خارج تغییر جهت دهد. علاوه بر آن شاید کم بودن سطح تماس میزان بازخورد پوستی را محدود کند که این امر حرکات جبرانی که منجر به افزایش نوسان پاسچر می‌شود، کاهش خواهد داد(۱۸). در تحقیقات عبدلی و همکاران(۱۳۹۰) گزارش شد که یک رابطه معنی دار بین متغیر توانایی حرکتی و تعادل و عدم وجود رابطه معنی دار بین دیگر توانایی های حرکتی (سرعت، چابکی، پرش طول، پرش ارتفاع) با میزان قوس کف پا دلالت دارد .نتایج این تحقیق هیچ رابطه منفی و معنی داری را بین متغیرهای توانایی های حرکتی و تغییر شکل کف پا نشان نداد .بر این اساس نتیجه گیری کلی مبنی بر وجود و یا عدم وجود رابطه معنی دار مثبت یا منفی بین تمامی توانایی های حرکتی با تغییر شکل پا نسنجیده است و با تحقیقات بیشتر در این زمینه می توان به وجود رابطه معنی دار هر چند ضعیف بین برخی متغیرهای توانایی حرکتی و تغییر شکل های پا به ویژه بین دو گروه کف پای گود و صاف پی برد. کشف این روابط شاید به آشکار شدن سازگاری هایی که بین تغییر شکل پا و متغیرهای توانایی حرکتی وجود دارد، کمک خواهد کرد. در تحقیق حاضر با توجه به آزمون های صورت گرفته هیچ اختلاف معنا داری در تغییر شاخص قوس پای جوانان و نوجوانان فوتبالیست دیده نشد که به توان با استناد به آن گفت که ورزش فوتبال باعث تغییر ساختاری و عملکردی در کف پای ورزشکاران می­‌شود که البته با توجه به میانگین و انحراف استاندارد به دست آمده ما شاهد این هستیم که با بالاتر رفتن سن ورزشکاری در رشته فوتبال بطور محسوسی کف پای جوانان نسبت به نوجوانان دارای قوس کمتر خواهد بود. تحقیق حاضر با تحقیق عبدلی و همکاران(۱۳۹۰) همخوانی نداشت وبا تحقیقات کات و همکاران(۱۸) و هرتل و همکاران(۶۱) همخوانی داشت پس با استناد به نتایج به دست آمده از تحقیق برای جلوگیری از کم تر شدن ناهنجاری در سال های آتی می توان از کفش ها و یا کفی های طبی مناسب برای افراد در سنین پایین (نوجوانان) استفاده کرد.
تحلیل پارامترهای زمانی فضایی و فشار کف پا توزیع بار کف پای گود را برای بررسی ممکن می سازد. برنز و همکاران(۲۰۱۰)گزارش کردند که سه تفاوت در اندازه های زمانی فضایی بین انواع پای گود و نرمال وجود دارد. سطح تماس زیر ناحیه میان پا در گروه کف پای ایدئوپاتیک در مقایسه با گروه نرمال کوچکتر((۰۰۲/۰>p،۰۲۴/۳- =z) و زمان تماس برای کل پا برای گروه کف پای گود نرولوژیک در مقایسه با دو گروه پای نرمال و پای گود ایدئوپاتیک طولانی تر بود((۰۰۱/۰>p،۰۲۴/۳- =z). اوج فشار تنها در ناحیه پشت پا بین گروه ها تفاوت داشت که در گروه کف پای گود ایدئوپاتیک نسبت به گروه نرمال ((۰۲۱/۰>p،۳۱۴/۲- =z) و همچنین در گروه کف پای گود ایدئوپاتیک نسبت به گروه کف پای گود نورولوژیک بیشتر بود ((۰۱۸/۰>p،۳۴۳/۲- =z).آنها نشان دادند که انتگرال های زمان فشار در دو گروه کف پای گود در مقایسه با گروه نرمال بیشتر بود. انتگرال زمان فشار به صورت مجموع اوج فشار در هر فریم تماس پا ضربدر مدت تماس پا محاسبه شد. بنابراین نتایج حاکی از آن است که انتگرال های زمان فشار بیشتر ثبت شده در گروه کف پای گود ایدئوپاتیک عمدتا نتیجه افزایش اوج فشار در نواحی زیر پشت و جلوی پا بود. چنین افزایشی در اوج فشار ممکن است جبرانی برای کمبود بار اعمال شده در ناحیه زیر میان پا باشد. در حالی که انتگرال های زمان - فشار بیشتر ثبت شده در گروه کف پای گود نورولوژیک به طور غالب ناشی از افزایش مدت زمان تماس پا بود. چنین افزایشی در زمان تماس ممکن است به دلیل ضعف اندام تحتانی در این آزمودنی ها باشد که دینامیک نرمال پا را حین راه رفتن تغییر می دهد. لازم به ذکر است که آزمودنی هایی که در گروه کف پای گود نورولوژیک بودند، به طور میانگین، از گروه های نرمال و کف پای گود ایدئوپاتیک مسن تر بودند که ممکن بود اثری در ویژگی های راه رفتن، داشته باشد(۶۵). نتایج تحقیق وونگ و همکاران(۲۰۰۷)گزارش کردند که توزیع فشار کف پایی غالب مسئولیت اولیه پیشروی حرکات را در هنگام انجام حرکات مخصوص فوتبال(جابجایی، چابکی، پرش ها) با توجه به سمت غیر غالب برعهده دارند که این موضوع نشان می داد میزان توزیع فشار کف پایی در ابتدای حرکات، در نواحی جلویی پای غالب به نسبت پای غیر غالب افزایش می یابد. با توجه به اینکه توزیع بار در سمت غیر غالب بر خلاف سمت غالب که به سمت داخل پاست، به نظر می رسد که فشار و نیروی پیشروی (در ناحیه انگشت شست و سایر انگشتان) در سه مولفه اصلی(زمان تماس، اوج فشار و سطح تماس) سمت غالب جایی نداشته باشد.(۶۶). نتایج حاصل از فشار کف پایی در پای سالم و پارامترهای وابسته به آن در ۱۱ مسک مختلف در قیاس با داده های فشار کف پایی در افراد نرمال پوتی و همکاران،( ۲۰۰۸) نشان داد که در ناحیه وسط پا همه پارامترها شامل حداکثر فشار، سطح تماس، زمان تماس، انتگرال نیرو و فشار زمان از داده های طبیعی بیشترند. البته، حداکثر فشار در ناحیه جلوی پا و تمامی متاتارسال ها در آزمودنی های این تحقیق ، کمتر از داده های نرمال فشار کف پایی بود؛ هرچند به علت زمان تماس، بیشتر آزمودنی ها نسبت به داده های نرمال انتگرال های نیرو و فشار مشابه هم بودند. در ناحیه انگشت شست هم فشار بیشتری اعمال می شد و زمان تماس هم بیشتر بود . به طور کلی ، فشار در نسبت به داده های نرمال در ناحیه وسط پا و پای بلند افراد شست بیشتر و در ناحیه جلوی پا و متاتارسال ها کمتر بود ؛ هرچند زمان تماس نسبت به داده های نرمال بیشتر بود(۶۷).
در تحقیق حاضر، به منظور بالا بردن دقت اندازه گیری، سطح کف پا با بهره گرفتن از نرم افزار، به صورت خودکار، به ده ناحیه تقسیم شد. نتایج تحقیق اختلاف معنی داری را بین انواع پا نشان نداد. در این تحقیق تمام آزمودنی های به کار گرفته شده ، فاقد درد پا بودند و با تحقیقات وونگ و همکاران(۶۶)، پوتی و همکاران(۶۷) و همخوانی داشت به علت اینکه در ابتدای مرحله راه رفتن (پای غالب) میزان توزیع فشار کف پایی افزایش یافت. که این افزایش شامل حداکثر فشار، سطح تماس، زمان تماس و در وسط پا بود. و نیز به علت طولانی تر شدن زمان تماس و نیز ثبت بالای میزان انتگرال فشار زمان (افزایش سطح تماس) با تحقیق حاضر که به طور محسوسی نشان می دهد پای جوانان نسبت به نوجوانان دارای قوس کمتر است همخوانی دارد. و با تحقیقات برنز و همکاران(۶۵)همخوانی نداشت چون فشار کف پایی بیشتر در پشت و جلو پا افزایش داشت. در نتیجه برای توزیع فشار کف پایی بهتر است از کفش ها یا کفی های طبی مناسب استفاده کرد تا بتوان از کمتر شدن قوس پا در سنین بالا جلوگیری کرد.
تحقیقات کمی وجود دارد که شاخص COP را بر روی ورزشکاران بسنجد در تحقیقی که توسط لداکس و همکاران(۲۰۰۸) صورت گرفت گزارش کردند که شاخص والگوس قوزک^[۴۹](MVA) ها به طور معنی داری بین افرادی با پای صاف و نرمال متفاوت بود(۰۳۱۴/۰=p) که نشان دهنده تغییر در توازن ایستا بود، همچنین شاخص انحراف مرکز فشار^[۵۰](CPEI) به طور معنی داری در دو پا متفاوت بود(۰۰۰۳/۰=p) که نشان می داد عملکرد پویای پا نیز توسط نوع پا تحت تاثیر قرار می گیرد. پارامترهای دیگر مورد ارزیابی در این تحقیق مانند فشار کف پا و زاویه پا، از نظر