زیر ساختار تامین کننده ابر بایستی قابلیت این را داشته باشد تا اطلاعات به روزی از منابع مرتبط با اجرای سفارش در اختیار داشته باشد از آنجا که این ماژول بیش از هر ماژول دیگری بایستی با سرویس زمانبندی در ارتباط باشد، از آنجا که زمانبندی به صورت اجرای سرویس های مجازی شده پیشنهاد شده است لذا مدیریت منابعی که برای آن در نظر گرفته شده است نیز بایستی متناسب با این نوع زمانبندی باشد، انتظاراتی که از مدیر منابع به عنوان سرویس به طور عمده وجود دارد این است که درخواست های تخصیص منابع را ارزیابی نماید، منابع موجود را به روزرسانی نماید و طی درخواست تغییر منابع،منابع مورد نیاز یک سفارش را تغییر دهد و در حقیقت توازنی برای تخصیص منابع برای اجرای هرچه سریعتر سفارش انجام دهد.

شکل ۳٫۴۴ مدیریت منابع تولید
حال طبق الگوی معرفی شده به شناخت ملزومات مرتبط با تخصیص منابع از دیدگاه عنوان شده می پردازیم.

۳٫۱۰٫۱ ملزومات تامین کننده سرویس

مدل تحویل برای مدیریت منابع به عنوان سرویس
آنچه از محیط ابر به عنوان بستری برای مدیریت منابع وجود دارد بیشتر تحت عنوان سکویی اطلاعاتی برای مدیریت اطلاعات منابع است. ایده اصلی برای به کارگیری سکو به عنوان سرویس این است که برای توسعه دهندگان سکویی حاوی تمامی سیستم ها و محیط های مورد نیاز که تشکیل دهنده چرخه حیاتی از ابتدا تا به انتهای توسعه تست، به کارگیری و میزبان کردن برنامه های کاربردی پیچیده که توسط محیط ابر ارائه می شوند، باشد برای نمونه هایی از این سکوها را می توان به سکوهای یکپارچه ای (integrated – oriented) که توسط facebook f8 ویا App Exchange اشاره کرد. نمونه های دیگر سکوهای توسعه را(development oriented) برای توسعه برنامه های کاربردی نظیرGoogle App Engine ویا Bunzee connect ارائه می­دهد و نمونه آخر، سکوهای زیرساختارگرا(infra oriented) هستند که زیرساختار وذخیره سازی مقیاس پذیربرای برنامه های کاربردی ابررا فراهم می آوردکه نمونه آنAmazon EC2،Simple storage و Simple DB است آنچه از Paas برای مدیریت منابع انتظار می رود نمونه آخر این سکوها است.
آنچه ازمدیریت منابع به عنوان سرویس انتظار می رود، مدیریت مناسب بر احتمال زیاد lock-in برای داده های منابع است که اگر واسطه های مناسبی برای آنها تعریف نشده باشد. در نتیجه، مدیر منابع به عنوان سرویس بایستی به خوبی از این ویژگی ها آگاه باشد و بایستی قابلیت تعریف مجدد، کشف و تعریف سرویس ها را داشته باشد. ایده ای که برای رفع این مشکل وجود دارد QPaas است که گستره وسیعی از تسهیل کننده را با استاندارد های باز برای این سکوها فراهم می آورد.
مسائل مرتبط با ارائه سرویس
خودمختار بودن مدیریت منابع به عنوان سرویس بایستی به نحوی لحاظ شود تا بتواند بسیار سریع و به خوبی و با کمترین دخالت انسان خود را باشرایط و تغییرات وفق دهد. این ویژگی سرویس مدیریت منابع منجر به بهبود کیفیت سرویس ها، تحمل خطا و امنیت می شود.
سوال دیگری که در این زمینه مطرح می شود این است که چگونه بتوان راهی یافت تا تخصیص منابعی که در زمانبندی در نظر گرفته شده است به بهترین نحو محقق شود. راهی که در محیط ابر وجود دارد تنظیم قرارداد های سطح سرویس (SLA) است، در این قرار دادها جزئیات اینکه منابع زمانبندی چگونه تخصیص یابد بایستی به بهترین نحو مشخص شود تا به عنوان مثال هیچ تاخیری حین در اختیار نداشتن منابع وجود نداشته باشد.
مسئله دیگر که حین مدیریت منابع به عنوان سرویس مطرح می شود این است که داده ها در طول نقاط جغرافیایی مختلف تکرار می شوند، چیزی که دسترس پذیری را برای سرویس های ابر فراهم می آورد که این که یک موضوع حیاتی برای چنین سرویس هایی است. ویژگی دیگر ابر این است که ابر محاسباتی خاصیت الاستیکی دارد تا بتواند با شرایط متغیر رو به رو شود. به عنوان مثال منابع محاسباتی می توانند در حین اجرا تخصیص داده شوند تا بتوانند درخواست های در حال افزایش را کنترل کنند.
اما چالشی که در این زمینه وجود دارد این است که چنین ویژگی هایی بیشتر در امر محاسبات به طور چشمگیری قابلیت به کارگیری دارد.
چنانچه در بند قبل نیز اشاره شده یکی از شتاب دهده های مهم محاسبات ابری بحث مجازی سازی است که در سطوح مختلف قابلیت به کارگیری دارد. آنچه به عنوان سرویس مجازی شده قابلیت به کارگیری دارد، محل ذخیره سازی مجازی شده است، چنین مکانیزمی یک لایه انتزاعی بین منطق ذخیره سازی و ذخیره سازی فیزیکی ایجاد می کند، ظرفیت، کارایی، قابلیت تحمل و دسترس پذیری مهمترین دستاوردهای آن می باشد.
از آنجا که این نوع مجازی سازی در اینجا تعریف شده است، مهمترین سوالی که در این زمینه مطرح می شود این است که چگونه بایستی قراردادی معتبر بین مجازی سازی سطح ذخیره سازی و مجازی سازی سطح برنامه کاربردی که در بخش زمانبندی مطرح شد لحاظ شود.

۳٫۱۰٫۲ ملزومات سازمانها

آنچه هنگام به کارگیری ابر به عنوان سکویی برای داده های منابع مطرح می شود در درجه اول بحث امنیتی آن است، چیزی که نحوه به کار گیر ابر و نحوه درخواست های منابع را نیز تحت شعاع قرار می دهد.
نحوه به کارگیری ابر برای مدیریت منابع به عنوان سرویس
چنانچه در بخش قبل نیز به آن اشاره شدسبک های مختلف به کارگیری در ابر وجود دارد اما آنچه سازمانها را برای به کارگیری ابر خصوصی ترغیب می کند، مشکلات امنیتی است که کماکان در محیط ابر وجود دارد.
در پردازش ابری یک مرکز داده، اطلاعاتی را که سابقا در محیط کاری کاربر ذخیره می شد را در خود نگهداری می کند، همانطور که اشاره شد، این باعث طرح این سوال می شود که چه کسی مالک این داده ها خواهد بود، ضمن اینکه عبور به سمت ادامه چنین سرویس هایی محرمانگی و تعاملات کاربران را نیز تحت شعاع قرار می دهد. ضمن آنکه تهدیدات امنیتی در حین اجرا و یا نظارت بر اجرای یک سفارش ممکن است محقق شود، چنین موضوعی غیر قابل چشم پوشی است.
امنیت
همانطور که در بخش قبل نیز به آن اشاره شد کنترل مسائل امنیتی در مدیریت منابع به عنوان سرویس بهترین چالش در این بخش است، اقدامات بسیاری در جهت رفع این مشکل انجام شده است نظیر مدیریت احراز هویت و کنترل در web2 . احراز هویت از جانب سازمانهای دانه درشت بوده در ابرهای خصوصی این موضوع به سطحی جزئی تراز گرانولیته برای احراز هویت نیاز دارند(به عنوان مثال احراز هویت مبتنی بر نقش)
مهاجرت داده ها
مشکل انتشار داده ها به صورت کارآمد و مقرون به صرفه یکی از مشکلات اساسی نگهداری داده های تولید است. یکی از رویکرد ها برای رفع مشکلات مشابه بر اساس کش های پراکسی است و تحت عنوان (content distribution networks) شناخته می شود. در محیط محاسبات ابری به کارگیری چنین مفاهیمی برای رسیدن به اهداف زیر است:
کاهش احتمال از دست دادن داده ها در حین مهاجرت داده ها
استرس پذیری بالا
کارایی بالا
مقیاس پذیری بالا
مقرون به صرفه بودن داده ها
امنیت حین مهاجرت داده ها

۳٫۱۱ نظارت به عنوان سرویس

دو ماژول اصلی سیستم های اجرایی تولیدکه تاکنون معرفی شده اند از طریق دریافت و پاسخ سرویس باهم در ارتباطند، ماژول دیگر این سیستم ها نظارت و بازرسی بر تخصیص درست منابع و اجرای درست سرویس اجرا است، آنچه در سیستم های اجرایی تولید تحت عنوان بازرسی قابل پیگیری است، را می توان با تدوین قراردادهای سطح سرویس مطلوبی به صورت توزیع شده مدیریت کرد چنانچه در فصول پیش عنوان شد یک نود میانجی برای نظارت و بازرسی در الگوی ارتباطی سیستم های اجرایی تولید در ابر پیشنهاد شده است.
این نظارت و بازرسی بایستی در سطوح مختلف اعمال شود ضمن اینکه بازرسی بایستی تخصیص منابع و زمانبندی را که در آن مجازی سازی در سطوح مختلف نیز رخ داده است را لحاظ کند.
در این مدل برای میانجی های بازرسی چندین نقش تعریف می شود:
نقش فرا مذاکره کننده: که در حقیقت کامپوننتی است که قرارداد های سطح سرویس را مدیریت می کند، و واسطی بین درخواست کننده سرویس و واسط می باشد و پروتکل های مناسب را برای توافق انتخاب می کند، برای ایجاد قرارداد های سطح سرویس مذاکره می کند و اجرای مذاکره را مدیریت می کند.
نقش فراواسط: این نقش، واسطی را که قادر بر به کارگیری سرویس برای ملزومات درخواست کننده ای خاص است را بر عهده دارد.
نقش واسط:این واسط وظیفه تعامل بین منابع واقعی و مجازی را دارد.
شکل ۳٫۴۵نظارت برتخصیص منابع

۳٫۱۲ جمع­بندی

در این بخش نگاهی کلان بر سیستم­های اجرایی تولید از دید توزیع­شده داشتیم، هدف “ارائه چارچوبی جامع ” با در نظر گرفتن فرآیندهای کسب­و کار موجود در سیستم­های اجرایی تولید با نگرش همه چیز تحت عنوان سرویس عنوان شد. در خلال این چارچوب، ملزومات تحقق این طرح، پیشنهاداتی با توجه به پتانسیل ابر و جوانب ارتباطی این چار چوب نیز مطرح شد. با ارائه این چارچوب مهمترین مسئله، ایجاد فاصله اطلاعاتی میان سرویس­ها است که راهکار پیشنهادی، وجود گره­های میانجی تحت عنوان سرویس بودتا بتواند مشکل حس کردن داده نسبت به اطلاعات کف کارخانه را تا حد امکان تقلیل دهد.

فصل چهارم- ارزیابی روش پیشنهادی

۴٫۱ مقدمه

در این فصل با توجه به محدودیت­های فعلی در به کارگیری ابر در صنایع بومی فعلی و پیاده­سازی سیستم­های اجرایی تولید ارزیابی اجمالی بین شرکت­های فعلی که راه­ حل­های ابری ارائه داده اند خواهیم داشت و همچنین مطالعه موردی بر یک سازمان تولیدی انجام خواهیم داد.

۴٫۲ مقایسه رویکرد های فعلی

در ادامه قیاسی بین رویکرد ها و چارچوب های فعلی که در حال حاضر مبنای بسیاری از سیستم های اجرایی تولید فعلی می باشد خواهیم داشت، مبنای این قیاس ویژگی ها و شاخص هایی است که در اکثر چارچوب های سیستم های اجرایی تولید مشترک است.یکی از این چارچوب ها، پابادیس است. چارچوب پابادیس، در حقیقت پروژه ای است که در حال گسترش می باشدو مبنای آن ارائه معماری کنترلی جدیدی بر اساس هوش توزیع شده است و هدف آن ارائه سکویی کنترلی برای عاملهای بلادرنگ جایگذاری شده در موجودیت های مختلف تولید است. این چارچوب نظیر سایر چارچوب ها، برای رسیدن به قدرت بیشتر ارتباطات بلادرنگ سعی در استفاده از RFID دارد. در سطح برنامه ریزی منابع سازمان، با بهره گرفتن از واسط های تعبیه شده، با سیستم های اجرایی تولید مبنی بر پابادیس ارتباط برقرار می کند. هم لایه کنترلی کف کارخانه و هم لایه سیستم های اجرایی تولید به صورت غیر متمرکز عمل می کنند، چارچوب بعدی که با چارچوب پیشنهادی موردمقایسه قرار گرفته است متامورف است، این چارچوب نیز که چارچوبی عامل گراست ولی با تمرکز بیشتر برای محیط های پویا و دائما در حال تغییر به نحوی که بتوان با تمرکز بر خاصیت خودمختاری عوامل محیط تولید را با شرایط مختلف وفق داد. چنین ویژگی هایی از طریق یادگیری که در عوامل قرار دارد صورت می گیرد، تمرکز این چارچوب بر ویژگی یادگیری جهت افزایش سازگاری است.
ویژگی هایی که این چارچوب ها بر مبنای آن مورد مقایسه قرار گرفته اند عبارتست از:
استاندارد تحت پوشش، همانطور که در بخش های قبل اشاره شد، استاندارد های متعددی جهت سیستم های اجرایی تولید تدوین شدند که برخی نیز مبنای دیگری قرار گرفتند، نخستین استاندارد که مبنای بسیاری از چارچوب ها نیز بوده است استاندارد MESA II است ، این استاندارد در نوع خود پوشش دهنده بسیاری از بخشهای سیستم های اجرایی تولید است، استاندارد بعدی ISA95 است که نسبت به استاندارد قبلی جامع تر بوده و ماژول های بیشتری را با ابعاد بیشتر تحت پوشش قرار می دهد.
رویکرد استفاده: چنانچه در بخش های قبل نیز اشاره شد چندین رویکرد تاکنون برای سیستم های اجرایی تولید مورد استفاده قرارگرفته است(شی گرایی،عامل گرایی،سرویس گرایی) در حال حاضر عامل گرایی و سرویس گرایی متداولترین آنها می باشد.
پوشش صنعتی: یکی از مهمترین ویژگی های سیستم های اجرایی تولید این است که قابلیت تعمیم به محیط های مختلف با ابعاد متفاوت را داشته باشد و پاسخگو برای سازمانهای متفاوت باشد.
سفارش سازی: با تدوین یک چارچوب، همزمان اصول و قراردادهایی به طور ضمنی برای ایجاد آن نیز شکل می گیرد که برنامه هایی کاربردی منطبق بر آن بایستی بر آن اساس باشند اگر این قراردادها برای سازمانهای مختلف قابل سازگاری باشند اصول قابلیت سفارشی سازی بالایی دارند.
مدل اقتصادی: با استقرار یک سیستم اجرایی تولید به صورت توزیع شده دیگر مدل های اقتصادی برای پرداخت هزینه ها متفاوت خواهد بود، هر سازمان بر حسب نیاز خود مدلی را اتخاذ می کند(پرداخت هزینه بابت سرور های پاسخگو، پرداخت هزینه بابت هر تولید تکمیل شده، و یا پرداخت هزینه بابت مقدار مصرف صورت گرفته نظیر پرداخت هزینه آب و برق …)
یکپارچه سازی: یکی از ویژگی های سیستم های اجرایی تولید نحوه یکپارچه شدن آنها با سیستم های اطلاعاتی موجود در لایه برنامه ریزی منابع سازمان است.