وبلاگ

تبدیل به کنترل توقف در دو جهت با حق‌تقدم: از تابلوی توقف در تقاطع‌هایی استفاده می‌شود که لازم است رانندگان قبل از ورود به آن متوقف شوند. از مزایای کنترل توقف(نسبت به حالت بدون کنترل)این است که به دلیل تعریف واضح حق‌تقدم حرکات، ایمنی کلی تقاطع را افزایش می‌دهد. از سوی دیگر برخی معایب کنترل توقف عبارتند از:
افزایش بسامد برخی انواع تصادفات (مثلاً تصادف از عقب)،
افزایش هزینه استفاده‌کننده از راه به دلیل افزایش مصرف بنزین و توقف،
افزایش آلودگی هوا و آلودگی صوتی.
تابلوی حق‌تقدم برای آگاه نمودن رانندگانی به‌کار می‌رود که به تقاطع نزدیک می‌شوند، اما اولویت عبور از تقاطع را ندارند و در عین حال در صورتی که از خالی بودن تقاطع اطمینان حاصل کنند توقف آن‌ ها ضروری نیست. کنترل حق‌تقدم، محدودیت کمتری نسبت به کنترل توقف ایجاد می‌کند اما نسبت به حالت بدون‌کنترل، محدودتر است. در وضعیت کنترل حق‌تقدم تعداد تصادفات بیشتر از حالت کنترل توقف است ولی هزینه‌های کاربران راه کمتر خواهد بود.

ضابطه: استفاده از کنترل توقف را در شرایط زیر توصیه می‌شود:
الف) تقاطع یک راه فرعی با راه اصلی که استفاده از قانون حق‌تقدم، ممکن است ایمنی کافی را برای عملکرد تقاطع فراهم نسازد.
ب) خیابانی که وارد یک بزرگراه یا راه‌اصلی عبوری می‌شود.
پ) یک تقاطع بدون چراغ در محدوده‌ای که اغلب تقاطع‌ها چراغ‌دار هستند.
ت) سرعت‌زیاد، محدودیت‌دید و یا سابقه تصادفاتی که نشان‌دهنده نیاز به کنترل با تابلوی «توقف» هستند.
به‌علاوه، شرایطی را که استفاده از تابلوی رعایت حق‌تقدم لازم است، به‌شرح زیر توصیه می‌شود:
الف) هنگامی‌که کاربر راه می‌تواند کلیه ترددهای تداخلی را مشاهده نماید و در عین حال با سرعت نصب شده در تابلو سرعت مجاز و یا سرعت %۸۵ حرکت نموده و از تقاطع بگذرد و یا با ایمنی کافی توقف نماید.
ب) هنگامی‌که کنترل حرکات ورودی به خیابان، به‌دلیل نامناسب بودن هندسه خطوط افزایش سرعت و یا فاصله دید نیاز به اصلاح دارد.
پ) در تقاطع‌های یک بزرگراه جدا شده که عرض‌میانه از ۹ متر بیشتر است تابلوی «توقف» در محل ورودی خیابان به تقاطع با بزرگراه نصب می‌شود و پس از ورود وسیله‌نقلیه به فضای میانه تابلوی «رعایت حق‌تقدم» برای ضابطه و ادامه مسیر قرار می‌گیرد.
ت) در تقاطع‌هایی که بر اساس قضاوت مهندسی ممکن است استفاده از تابلوی رعایت حق‌تقدم در حل مشکلات آن مؤثر باشد.
کاربرد: برای استفاده از ضابطه‌های بخش قبل، نیاز به ۵ دسته اطلاعات خواهد بود:
۱- حجم‌تردد رویکردهای راه‌اصلی و فرعی در ساعت اوج یک روز عادی
۲- سرعت %۸۵ در راه‌اصلی (در صورت عدم‌دسترسی به اطلاعات، می‌توان از سرعت نصب شده بر روی تابلو استفاده کرد).
۳- سرعت ایمن رویکرد راه ‌فرعی (براساس فاصله دید موجود در تقاطع).
۴- درجه‌بندی راه ‌اصلی و راه ‌فرعی
۵- سابقه تصادفات حداقل در ۱۲ ماه گذشته و ترجیحاً در سه سال گذشته(شاهی و نادران، ۱۳۸۴).
ممنوعیت پارک در خیابان: مانور وسایل‌نقلیه برای ورود به محل‌های پارک در کنار خیابان یا خروج از آن‌ ها روی عملکرد و ایمنی جریان ترافیک تأثیر منفی خواهد گذاشت. جایگاه‌های پارک ممکن است نسبت به پیاده‌رو زاویه‌دار و یا موازی باشند. زمان لازم برای مانور پارک در جایگاه زاویه‌دار کمتر از جایگاه موازی است. با این حال ترک جایگاه پارک موازی سریع‌تر از ترک جایگاه زاویه‌دار خواهد بود. اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد که کل زمان مسدود کردن تردد در هر دو حالت ۳۶ ثانیه است. فصل ۱۶ از کتاب HCM می‌گوید که این مانورها باعث مسدود شدن موقت جریان ترافیک در خط مجاور می‌شوند و ظرفیت تقاطع را به‌ خصوص تا فاصله ۷۶ متری خط توقف آن به شدت کاهش می‌دهند.
پارک کردن در نزدیکی رویکردهای تقاطع از لحاظ ایمنی هم مشکل‌زا خواهد بود. برخی مطالعات نشان می‌دهند که جلوگیری از پارک در این ناحیه، بسامد تصادفات را بین ۱۶ تا ۳۲ درصد کاهش می‌دهد. پارک وسایل‌نقلیه در حریم تقاطع ممکن است باعث محدودیت دید رانندگان نسبت به ترافیک تداخلی شود(شاهی و نادران، ۱۳۸۴).
ضابطه‌ها: جدول ۲-۵، ضابطه‌های مربوط به ممنوعیت پارک در خیابان را با توجه به حداکثر جریان ترافیک، ارائه می‌کند.
جدول ۲-۵: نحوه تعیین نیاز به ممنوعیت پارک در حاشیه خیابان

کاربرد: برای استفاده از ضابطه‌های بند قبل باید اطلاعات زیر جمع‌ آوری شود:
۱- حجم تردد رویکردهای راه‌اصلی و فرعی برای ۸ ساعت یا بیشتر در یک روز عادی