وبلاگ

در این پژوهش ماده خشک محور بلال بطور معنیداری تحت تأثیر سطوح دستورزی (۰۵/۰≥P) قرار گرفت (جدول ۴-۴) به نحوی که بیشترین ماده خشک محور بلال (۱/۱۴۳۰ کیلوگرم در هکتار) را تیمار شاهد به خود اختصاص داد و کمترین ماده خشک محور بلال (۳/۷۷۴ کیلوگرم در هکتار) در تیمار حذف ۵۰ درصد بلال مشاهده شد (جدول ۴-۵، نمودار ۴-۱۶). اما ماده خشک محور بلال در میان تیمارهای سطوح نیتروژن تفاوت معنیداری با هم نداشتند (جدول ۴-۴).
برهمکنش سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی بر ماده خشک محور بلال تأثیر معنیداری داشت (۰۱/۰≥P) (جدول ۴-۴) و بیشترین ماده خشک محور بلال (۳/۱۴۶۱ کیلوگرم در هکتار) از تیمار عدم کاربرد کود اوره و شاهد بدست آمد و کمترین ماده خشک محور بلال (۰۲/۶۳۵ کیلوگرم در هکتار) در تیمار عدم کاربرد کود اوره و حذف ۵۰ درصد بلال مشاهده شد. در هر دو تیمار کودی، تیمار شاهد بیشترین و تیمار حذف ۵۰ درصد بلال کمترین ماده خشک محور بلال را داشت (جدول ۴-۶، نمودار ۴-۱۷).
نمودار ۴-۱۶- مقایسه سطوح دستورزی از نظر ماده خشک محور بلال
نمودار ۴-۱۷- مقایسه اثر متقابل سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی از نظر ماده خشک محور بلال
۴-۱۰- ماده خشک دسته بلال
در این پژوهش ماده خشک دسته بلال بطور معنیداری تحت تأثیر سطوح دستورزی (۰۵/۰≥P) قرار گرفت (جدول ۴-۴) به نحوی که بیشترین ماده خشک دسته بلال (۷۴/۲۳۱ کیلوگرم در هکتار) را تیمار حذف ۵۰ درصد بلال به خود اختصاص داد و کمترین ماده خشک دسته بلال (۹۴/۱۴۳ کیلوگرم در هکتار) در تیمار شاهد مشاهده شد (جدول ۴-۵، نمودار ۴-۱۸). ماده خشک دسته بلال در میان تیمارهای سطوح نیتروژن تفاوت معنیداری با هم نداشت (جدول ۴-۴).
برهمکنش سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی در سطح احتمال ۵ درصد بر ماده خشک دسته بلال تأثیر معنیداری داشت (جدول ۴-۴)، به طوری که بیشترین ماده خشک دسته بلال (۱۵/۲۶۳ کیلوگرم در هکتار) از تیمار کاربرد ۱۱۰ کیلوگرم کود اوره در هکتار و حذف ۵۰ درصد بلال بدست آمد و کمترین ماده خشک دسته بلال (۹۱/۱۰۹ کیلوگرم در هکتار) در تیمار کاربرد ۱۱۰ کیلوگرم کود اوره در هکتار و شاهد مشاهده شد (جدول ۴-۶، نمودار ۴-۱۹).
نمودار ۴-۱۸- مقایسه سطوح دستورزی از نظر ماده خشک دسته بلال
نمودار ۴-۱۹- مقایسه اثر متقابل سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی از نظر ماده خشک دسته بلال
۴-۱۱- عملکرد بیولوژیک
عملکرد بیولوژیک بطور معنیداری تحت تأثیر سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی قرار نگرفت (جدول ۴-۴).
عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال ۵ درصد تحت تأثیر برهمکنش سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی قرار گرفت (جدول ۴-۴). بیشترین عملکرد بیولوژیک (۵۹/۲۲۲۹۸ کیلوگرم در هکتار) از تیمار کاربرد ۱۱۰ کیلوگرم در هکتار و برگزدایی جزئی به دست آمد و بین تیمارهای شاهد و برگزدایی جزئی از نظر عملکرد بیولوژیک تفاوت معنیداری دیده نمیشود. کمترین عملکرد بیولوژیک (۱۴/۱۵۲۴۷ کیلوگرم در هکتار) را نیز تیمار عدم کاربرد کود اوره و پاکتگذاری روی بلال به خود اختصاص داد و بین تیمارهای حذف ۵۰ درصد بلال و پاکتگذاری روی بلال تأثیر معنیداری دیده نمیشود. در هر دو سطح کودی تیمار برگزدایی جزئی بیشترین و تیمار پاکتگذاری روی بلال کمترین عملکرد بیولوژیک را به خود اختصاص داد (جدول ۴-۶، نمودار۴-۲۰).
نمودار ۴-۲۰- مقایسه اثر متقابل سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی از نظر عملکرد بیولوژیک
۴-۱۲- شاخص برداشت دانه
تأثیر سطوح مختلف دستورزی بر شاخص برداشت دانه (۰۵/۰≥P) معنیدار گردید (جدول ۴-۷) به طوری که بیشترین شاخص برداشت دانه (۵۱/۴۵) از تیمار برگزدایی جزئی به دست آمد و کمترین شاخص برداشت دانه (۷۵/۲۴) در تیمار پاکتگذاری روی بلال مشاهده شد (جدول ۴-۸، نمودار ۴-۲۱).
شاخص برداشت دانه در میان تیمارهای سطوح نیتروژن تفاوت معنیداری با هم نداشتند (جدول ۴-۷). برهمکنش سطوح کود نیتروژن و سطوح دستورزی بر شاخص برداشت دانه در سطح احتمال ۵ درصد تأثیر معنیداری داشت (جدول ۴-۷)، آنچنانکه بیشترین شاخص برداشت دانه (۷۳/۴۵) از تیمار عدم کاربرد کود اوره و برگزدایی جزئی و کمترین شاخص برداشت دانه (۴۶/۲۳) از تیمار کاربرد ۱۱۰ کیلوگرم کود اوره در هکتار و پاکتگذاری روی بلال به دست آمد. در هر دو سطح کودی، بیشترین شاخص برداشت دانه از تیمار برگ زدایی جزئی و کمترین از تیمار پاکتگذاری روی بلال به دست آمد. در هر دو تیمار کودی، شاخص برداشت دانه تیمار پاکتگذاری روی بلال نسبت به تیمار شاهد کاهش پیدا کرد که به علت کاهش تعداد دانه است، اما شاخص برداشت تیمار حذف ۵۰ درصد بلال با تیمار شاهد تفاوت معنیداری نداشت به دلیل اینکه به همان نسبت کاهش تعداد دانه، ماده خشک محور بلال نیز کاهش مییابد (جدول ۴-۹، نمودار ۴-۲۲).
نمودار ۴-۲۱- مقایسه سطوح دستورزی از نظر شاخص برداشت
نمودار ۴-۲۲- مقایسه اثر متقابل سطوح نیتروژن و سطوح دستورزی از نظر شاخص برداشت
جدول ۴-۷- نتایج تجزیه واریانس برخی خصوصیات ذرت